کشاورزی هوشمند: آینده صنعت کشاورزی در عصر تکنولوژی
کشاورزی هوشمند: آینده صنعت کشاورزی در عصر تکنولوژی
امروزه، کشاورزی به عنوان یکی از اصلیترین ارکان اقتصاد جهانی، ...
طیف گسترده ای از مواد زائد از جمله کودحیوانی، زباله ها، مواد گیاهی، زباله موادغذایی و فاضلاب ها می توانند به بیوگاز تجزیه شوند. این یکی از جذاب ترین موارد علاقه کشاورزان به بیوگاز می باشد. در این مقاله می خواهیم در مورد ۶ حقیقت شگفت انگیز در مورد این انرژی صحبت کنیم.
بیوگاز معمولا با نام بیومتان هم شناخته می شود. در برخی کشورها به آن گاز مرداب، گاز فاضلاب، گاز کمپوست و گاز باتلاق گفته می شود.
بیوگاز یک منبع طبیعی و تجدیدپذیر است که از تجزیه موادآلی ساخته می شود. بیوگاز را نباید با گاز طبیعی که یک منبع انرژی تجدیدناپذیر است، اشتباه گرفت.
بیوگاز و زیست توده شباهت ها و تفاوت هایی با هم دارند. هر دو سوخت زیستی هستند و می توانند برای تولید انرژی سوزانده شوند اما زیست توده ماده جامد و آلی است. از زمانی که انسان برای اولین بار آتش را کشف کرد و برای تولید انرژی، چوب، گیاهان و فضولات حیوانات را سوزاند، زیست توده به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار گرفت.
اگر با نیروگاه ها آشنایی داشته باشید، قطعا می دانید که بسیاری از نیروگاه ها با سوزاندن همین زیست توده ها کار می کنند. اگر بتوانیم زغال سنگ را با سوخت های فسیلی جا به جا کنیم، زیست توده امکان تولید برق تجدیدپذیر را فراهم می کند.
یکی دیگر از تفاوت ها این است که زیست توده به عنوان ماده خام و بیوگاز به عنوان محسول نهایی شناخته می شود. درواقع از تجزیه زیست توده به صورت طبیعی یا در حالت صنعتی در یک هاضم بی هوازی بیوگاز تولید می شود.
فرآیند بی هوازی تجزیه یا تخمیر مواد آلی میلیون ها سال است که حتی قبل از سوخت های فسیلی در طبیعت و در اطراف ما اتفاق می افتد. حال همین چرخه طبیعی در مقیاس های صنعتی ساخته می شود و زباله های آلی به نیروگاه های بیوگاز تبدیل می شوند. اگر علاقه دارید از خدمات بیوگاز استفاده کنید حتما به صفحه بیوگاز مراجعه کنید.
با توجه به دلایلی که وجود دارد گمان می شود اولین استفاده انسان از بیوگاز به ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد، زمانی که آشوری ها از بیوگاز برای گرم کردن حمام استفاده می کردند، برمی گردد.
یک شیمیدان قرن هفدهم، یان باتیست ون هلمونت، کشف کرد که گازهای قابل اشتعال می توانند از مواد آلی در حال پوسیدگی به دست بیایند. ون هلمونت همچنین مسئول آوردن کلمه “گاز” از کلمه یونانی آشوب به واژگان علمی است.
همچنین اولین کارخانه بزرگ هضم بی هوازی به سال ۱۸۵۹ در بمبئی بازمی گردد. یک مهندس مخترع ویکتوریایی به نام جان وب از بیرمنگام، لامپ فاضلاب را ایجاد کرد که فاضلاب را به بیوگاز تبدیل می کرد و از انرژی بیوگاز برای روشن کردن لامپ های خیابانی استفاده می کرد. تنها لامپ خیابانی باقی مانده در لندن اکنون در نزدیکی The Strand در Carting Lane است.
هضم بی هوازی به عنوان وسیله ای برای تصفیه فاضلاب شهری، قبل از تصفیه های شیمیایی استفاده می شد. در کشورهای در حال توسعه فرآیند بی هوازی هنوز به عنوان یک جایگزین طبیعی و ارزان برای مواد شیمیایی و کاهش باکتری های اسهال خونی شناخته می شود.
چین بیشترین تعداد نیروگاه بیوگاز را دارد و تخمین زده می شود ۵۰ میلیون خانوار از بیوگاز استفاده می کنند. این نیروگاه ها بیشتر در مناطق روستایی و در مقیاس کوچک هستند.
WRAP تخمین می‌زند که خانواده‌های بریتانیا، رستوران ها، فست فودها، خرده‌فروشی و عمده‌فروشی حدود ۱۰ میلیون تن زباله در سال تولید می‌کنند. اگر همه اینها از طریق هضم بی هوازی تجزیه شود، صنعت می تواند ۱۱ تراوات ساعت بیوگاز تولید کند – برای گرم کردن ۸۳۰۰۰۰ خانه کافی است – و انتشار گازهای گلخانه ای را تا ۸.۸ میلیون تن معادل CO2 یا ۲٪ از انتشار سالانه بریتانیا کاهش دهد.
تنها در فصل کریسمس، بریتانیا ۲۷۰۰۰۰ تن غذا را هدر می دهد. این کیک‌های چرخ کرده باقیمانده، سبزیجات کباب شده و پودینگ‌های کریسمس ۳۰۰ گیگاوات ساعت بیوگاز تولید می‌کنند که برای گرم کردن ۲۵۰۰۰ خانه کافی است و انتشار دی اکسید کربن را تا ۲۳۶۰۰۰ تن کاهش می‌دهد.
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) تخمین می زند که سالانه بیش از ۷۰ میلیارد پوند (۵۰۰۰۰۰۰۰۰۰ سنگ) زباله مواد غذایی در محل های دفن زباله دور ریخته می شود. ۲۴ درصد از زباله های جامد محل های دفن زباله را مواد غذایی تشکیل می دهند که بیش از هر ماده دیگری در زباله های روزمره است. ضایعات آمریکا تنها در طول فصل تعطیلات ۲۳ درصد افزایش می یابد و این تا حد زیادی شامل ضایعات مواد غذایی می شود. محل های دفن زباله سومین منبع بزرگ انتشار متان مربوط به انسان در ایالات متحده است، بنابراین کاهش ضایعات مواد غذایی عامل مهمی در کاهش انتشار بیوگاز است.
